Even voorstellen:
Nou ja de dames in de bijenkasten stel ik later aan jullie voor, zij mogen nu in alle stilte de door hun verzamelende honing opeten. De honing van afgelopen jaar die ze met veel vlieguren hebben verzameld is inderdaad voor hunzelf. Dat brengt me gelijk bij mezelf, wie ik ben en waarom ik imker en vooral hoe.
Ik ben een, althans voor de imkerij wereld, jonge vrouw die het afgelopen jaar met twee bijenvolken nog wat onwennig de eerste stappen heeft gezet in de bijenhouderij. Al lange tijd gefascineerd door bijen en ook vaak meegekeken met ervaren imkers moest het er wel een keer van komen. Een nieuwe generatie imkers staat op. Eigenwijs en vol goede bedoelingen om duurzaam en bewuster te leven. We hebben de kennis en ervaring nodig van de huidige en voorgaande generaties imkers, maar we doen wel 1 ding anders. Niet de opbrengst staat centraal, maar de leefomgeving en daarmee ook de keuzes die gemaakt worden. De uitgangspunten zijn simpel: In een omgeving die ziek is kun je geen gezonde bijen houden en in een omgeving die arm is kun je geen productie maken. Wat de bijen maken is eerst voor hunzelf en wat er over is, kan de imker gebruiken om verder te verwerken en te verkopen. Ik ben als imker dus niet alleen bezig met mijn twee volken, maar ik ben bezig met de hele leefomgeving. Als de omgeving gezond is, zijn mijn bijen gezond. In gunstige omstandigheden maken ze meer honing dan ze op kunnen en moet ik ervoor zorgen dat ze voldoende ruimte hebben om dat te doen. Ideaal gezien dus jaarlijks een paar potte honing en bijenwas, maar niet altijd. Deze producten worden verkocht om de bijenkasten en de omgeving te kunnen onderhouden. Dat is mijn imkerij in een notendop.